Świątecznie

Przyjmijcie te świątecznie życzenia z pozdrowieniami


                                                                             Karina

Generator resztek

Sama sobie nadałam ten tytuł "generator resztek" bo jak inaczej nazwać ten stan, sweter praktycznie na ukończeniu - robię rękawy. Koloru użyję już bardzo niewiele a kłębki nadwyrężone może w 1/3, z powodzeniem starczyłoby koloru na drugi taki sam sweter ale zanim zaczęłam rysować wzór to byłam całkowicie przekonana, że to kolor będzie grał główną rolę.

Drugiego takiego swetra robić nie będę, na skarpety włóczki trochę szkoda a i w głównej mierze to Corriedale więc filc byłby szybko, robiąc porządki w książkach wypadł wzór tej czapki, nawet nie pamiętam jak długo go mam (była jakaś okazja w Interweave pobrać darmowy, kilka lat temu). Cały czas obiecywałam sobie, że czapkę zrobię ale jakoś na obietnicach się skończyło teraz przy takim zestawie resztek prawdopodobnie powstanie :)

zdjęcie z internetu

Oczywiście okazało się, że moje cegły w kolorze homarów nie pasują do morwowego koloru i reszty wpadającej w róż dlatego trochę namieszałam tym razem tylko po 25 g a i tak prawdopodobnie trzeba będzie jeszcze z dwie lub trzy inne czapki zrobić by te nitki nie leżały.

Jak już namieszałam róży to stwierdziłam, że te moje morskie niebieskie są bardziej zielone niż niebieskie więc domieszałam jeszcze morski niebieski. W tej chwili muszę jeszcze zrobić batt w kolorze ochry, bo jasno-brudno żółty mam z mojego swetra chyba sprzed 4 lat. 

Mieszanie kolorów tak mnie wciągnęło, ze powstała jeszcze oliwka z myślą o innej czapce no i prawdopodobnie resztki po swetrze nie zostaną wykorzystane lub w minimalnym stopniu bo mam namieszaną nową kolorystykę. Tak sobie pomyślałam : "grunt to mieć dobry plan na wykorzystanie resztek - wygenerować następnych dawców " !!!

Sweter się kończy, robię następne skarpety z resztek ale są w trakcie, za to zbliżające się święta zmusiły mnie do szycia firan bo te,  które teraz wisiały przeżyły swoje i brzydko zżółkły. Zamysł miałam najprostszy czyli uszycie paneli. Więcej było znaczenia, odmierzania i prasowania niż szycia ale jestem zadowolona bo jako alergik minimalizm w "łapaczach kurzu" jest mi bliski.

Firanki a raczej panele są delikatne, nie zaciemniają pomieszczenia, co zresztą jest trudne bo są w nim cztery okna jedynie ja muszę trochę się przyzwyczaić bo tradycyjne firanki bardziej wypełniają pomieszczenie - no i te kategorycznie nakazały malowanie pokoju. 

Pozdrawiam Was z wielką tęsknotą za ciepłem, bo taka wiosna z mrozem to mi się nie widzi.

Trzy motki

Wygląda na to, że są mi przypisane owe trzy motki na tydzień :) jak już przędę to po trzy ale zanim o nich wspomnę to muszę napisać o jucie. Właściwie to nie miałam zamiaru jej na razie przerabiać ale tak mnie zmęczyły skarpety, o których pisałam tydzień temu a resztki leżą na następną parę więc musiałam uczynić coś innego.

Motek juty kupiłam bo była z opisem, że jest miła i delikatna, a że uczynili ją Japończycy to ich podejrzewałam o jakąś inną jutę :) Juta okazała się zwykłą jutą bez delikatności z typową dla siebie szorstkością i sypaniem włóknami. 

 Postanowiłam zrobić z niej myjki do ciała bo cóż innego można zrobić z jednego motka drapaka. Samo przerabianie włókna nie jest jakieś tragiczne, nie sypie się nawet specjalnie, jedynie wykazuje słabość skrętu i trzeba uważać by nadmiernie podczas nabierania oczek nie rozkręcić nitki bo się rozsypie.

Na myjki wybrałam ściegi tkackie by maksymalnie zagęścić dzianinę, jest z tym trochę zabawy ale to i tak nic w porównaniu ze skarpetami z resztek :)
Lewa strona drugiego z ściegów wygląda bardziej drapieżnie ale jak się okazało są to zęby na pokaz po zamoczeniu myjka okazała się tylko trochę bardziej szorstka od zwykłej z bawełny frote. Juta mnie nie zachwyciła i nadal się zastanawiam co skłoniło Japończyków do wykorzystania tego materiału jako surowca na włóczkę ale jeśli ktoś zapragnie myjek to materiał w sam raz  :)

Za to moje motki są jak najbardziej miłe i delikatne w dodatku czynione w pośpiechu bo stało się to czego się obawiałam brakło wełny na mój sweter. Pierwszy motek w kolorze ciemnej cegły powstał bo podczas mieszania kolorów pod sweter poszłam za bardzo w kierunku czerwieni i ta mieszanka ostatecznie w skład swetra nie wchodzi ale jest na tyle ładna, że z przyjemnością ją uprzędłam przyda się do czegoś innego.

 Sweter pomimo projektu przeszedł kilka zmian podczas dziergania ale już na wysokości pach wiedziałam, że ciemnoszarego braknie na rękawy, a kończąc karczek białego pozostały opary. Jak to dobrze, że nie trzeba nic dofarbować bo to nigdy się nie udaje za to domieszać tak samo, szczególnie jak się zważyło części składowe mieszanki zawsze można i to bezstresowo, że kolor będzie inny.

trochę karczku w swetrze 

Z swetrem jestem na etapie, że raz mi się podoba a raz zastanawiam się czemu robię obiciówkę na starą sofę, w tej chwili zostały mi rękawy i półgolf, który ma być kołnierzem lub czymś takim. Do tego mam dylemat między zamkiem a guzikami ale zanim dojdę do listw na guziki czeka mnie jeszcze pochowanie tysiąca nitek i cięcie.


Ponoć za chwilę ma być wiosna więc pozdrawiam Was z nadzieją na ocieplenie i to prawdziwie wiosenne.

Czubek góry lodowej

 Jak bardzo chciałam zatytułować ten post "wszystkie resztki świata" ale byłoby to kłamstwo, ba nawet kłamstwo gigantycznych rozmiarów jak posiadane przeze mnie resztki. Uwierzcie mi mam ich tak wiele, że nawet już nie ogarniam dokładnie gdzie i w jakich ilościach są poupychane, resztki o różnym pochodzeniu (moje i sklepowe), o różnej długości i grubości. Próby ogarnięcia tego chaosu trwają od lat i jak na razie resztki zwyciężają :(

To ich zwycięstwo będzie zapewne trwało zawsze ale drobne bitwy udaje mi się niekiedy wygrać. Dokładnie z takich resztek powstały skarpety, które dzisiaj opisuję, pomysł nie jest nowy nawet bardzo stary ale robienie czegoś z resztek wymaga jednak samozaparcia a o tym wie każda dziewiarka.

Jakże przyjemnie jest wrzucić na druty jeden czy dwa kłębki i pozwolić im płynnie sunąć po nich, niestety tutaj spawa ma się inaczej czego dowodzi poniższe zdjęcie - sama myśl o chowaniu tych nitek może skutecznie zniechęcić do takich projektów.

Same w sobie skarpety nie wyglądają źle, moim zdaniem mogą się nawet podobać, czego dowodem jest mój syn, który lubi wełniane skarpety i jak powiedziałam, że nie mam wełny na parę dla niego stwierdził, że takie z resztek też mogą być :)

Do wzmacniania pięty wykorzystuję dodatkową nitkę ale, że to też była resztka, pół pięty jest z dodatkiem w innym kolorze i by nie było to tak widoczne to przedzieliłam drobnym wzorkiem. Skarpety na moich stopach a zdjęcia zrobiłam sobie sama więc nie do końca idealne ale zamysł w jaki sposób pozbywam się resztek jest widoczny. 

                                

                                   🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Od dawna miałam zamiar kupić "Lunę" to łotewska wełna z bardzo długim przejściem tonalnym, fascynuje mnie jak oni to farbują, bo by tak coś ufarbować to trzeba jednak wiedzieć jak i ja mam zamiar się nad tym zastanowić.  Takie myśli farbiarskie chodzą mi po głowie głównie latem ale wspominana już tu autorka blogu "Bujanie w obłokach, czyli okiem i uchem Gackowej" zaprezentowała kawałek dzianiny z tej włóczki no i przepadłam tak jakbym mało miała sweterków :)

Motki o wdzięcznych nazwach, jaśniejszy to "mgła nad pastwiskiem" a ciemniejszy "po zmroku" mam zamiar przerobić na coś, jeszcze nie do końca sprecyzowanego ale chyba jakiś kawałek długiego bezrękawnika -  tak sobie myślę. PM stwierdził, że wybrałam jak zwykle najsmutniejsze kolory z dostępnych ale jakże one mi się podobają :) W tej chwili kolorystyka w Liloppi  jest dużo bogatsza ale ja i tak wybrałabym to samo no może "bagienne chochliki" by mnie  jeszcze skusiły. 

Guziki trzymają mnie w swoich objęciach stale, ja rysuję a PM jak ma chwilę to wycina, mam nadzieję, że jak kupię już prawdziwie drewniane to będę miała kilka przyjemnie wyglądających wzorów, które spodobają się klientkom sklepiku. 

 Jakiś czas temu pisałam, że projekty swetrów i skarpet robię w Corel'u, nie jest to program do tych celów i trudno się go uczyć z myślą o rysowaniu tylko wzorów na druty. Poprosiłam syna o znalezienie czegoś bezpłatnego do tworzenia prostych wzorów, "Stich Fiddle"  może nie jest ideałem ale do rozrysowywania wzorów wrabianych całkiem dobry, do tego ma bibliotekę symboli dziewiarskich, jest po angielsku ale dość intuicyjnie działa. Jeszcze nie zapoznałam się z nim dobrze bo nie mam czasu ale na pewno będzie wygodniejszy w użyciu niż Corel.


Pozdrawiam Was niedzielnie .

Wyniki candy ale nie tylko

Najpierw to co najważniejsze czyli wyniki drobnego "candy" z metkami :) Dziękuję Wam za zabawę i oczywiście gratulacje dla osoby wylosowanej.

Losowanie odbyło się szybko i sprawnie a oto osoba, która wypróbuje metki z "papieru do prania" - Agnesew - proszę Cię o dane adresowe na e-welenka@pn.pl. Mam nadzieję, że metki sprawią przyjemność a i inne spojrzenie będzie mile widziane. 

A tu znowu skarpety :) 

Powstały  prawie dwa tygodnie temu ale były "do wydania" więc nie mogłam ich pokazać zanim nie zobaczyła ich przyszła właścicielka :) W tej chwili z czystym sumieniem, bo skarpety dotarły i się podobają mogę je zaprezentować tutaj. Ale na początek guzik bo moim zdaniem całkiem ładnie zaakcentował, że to moje i ręczne.

Skarpety powstały wg wzoru ze książki A. Starmore   uważam ją za jedną z lepszych pozycji w mojej biblioteczce, książka jest treściwa, nieprzegadana, pełna wzorów do wszelakiego wykorzystania. Wzór na 66 oczek trochę nietypowo ale raport jest co 6 więc można modyfikować do mniejszych rozmiarów.

Włóczka szara do skarpetowy Phildar kupiony celem zapoznania się, a kolor to moje mieszanie. 

Właściwie namieszałam te batty z myślą o rękawiczkach ale pomysł gdzieś przepadł, rozmył się i leżały te motki najpierw na stole bo się im przyglądałam, później trafiły na stertę motów za szafą robiąc miejsce innym do podziwiana aż zostały pochłonięte przez czeluści wełniane.

 Poszukując wełny na ostatnie skarpety dla podstarzałego dziecka motki ujrzały światło dzienne, a że chciałam zrobić skarpety "wdzięcznościowe" w dodatku dla dziewczyny to kolorystyka okazała się w sam raz do tego celu.

 Wzór przypomina mi taką koronkę wycinaną z papieru, motyw jest powtarzany aż do palców, przenikanie kolorów kompensuje tą powtarzalność jednego motywu. Palce wykończone już po mojemu ale z podwójnej włóczki bo mają być ciepłe. Pięta klasyczna, rzędami skróconymi z oczek prawych ale wzmocniona dodatkową nitką z włóczki Lang Jawoll Fersenwolle.

Oczywiście zostały po skarpetach resztki, bo motki były dość spore, rękawiczki kończyłyby się jeszcze wcześniej więc następnym razem muszę pamiętać o krótszych odcinkach poszczególnych kolorów.
Zdjęcia na płasko bo nie moje ale ponoć na stopach wyglądają bardzo dobrze.

Pozdrawiam Was niedzielnie :)